ในเรื่องการทำงาน งานทุกงานต้องมีความเป็นมนุษย์สัมพันธ์กัน เพราะในงานแต่ละอย่างจะต้องมีการพูดคุย ลงความเห็น และสื่อสารเพื่อให้องค์กรมีความสัมพันธ์ที่ดี และในงานที่ยิ่งต้องมีความเป็นมนุษย์สัมพันธ์เป็นอย่างมาก นั่นก็คืออาชีพ เซลล์ขายของ หรือเซลล์ขายรถ ซึ่งในวันนี้ทางทีมงานจึงได้นำประสบการณ์ในการเป็นเซลล์ขายรถของสมาชิกพันทิพ หมายเลข สมาชิกหมายเลข 5755782 ซึ่งปัญหาของเจ้าของกระทู้คือ เป็นเซลล์ขายรถแต่ไม่มีความเป็นมนุษย์สัมพันธ์ ซึ่งเจ้าของกระทู้ได้โพสต์ระบายเป็นข้อความใจความว่า

เราได้งาน เซลล์ขายรถมือ2 นั่งบนออฟฟิซ ยังไม่ได้ขายทันที แต่ผู้จัดการให้เรียนรู้งานครึ่งเดือน ผู้จัดการให้เราเรียนรู้เรื่องรถ เรื่องไฟแนน การออกรถ เดินศึกษารถในเต้นท์ จดรายละเอียด และช่วยเสริฟน้ำให้ลูกค้า พอทำอะไรเสร็จเราก็กลับมานั่งที่โต๊ะเราซึ่งเราเลือกโต๊ะมุมห้อง โดยที่คนอื่นจับกลุ่มคุยซุบซิบกัน เล่นโทรศัพท์กัน ซึ่งเราก็ไม่กล้าร่วมวง และเขาก็ไม่ได้ชวนเราคุย เราก็ฟังเพลงของเราคนเดียว ดูหนังของเราคนเดียว พักกลางวันเรากลับบ้านไปกินข้าวกับแฟน (บ้านห่างที่ทำงานขับมอไซต์5นาที) ไม่ได้ไปกินข้าวกับเซลล์คนอื่นๆ เราไปทำงาน คือ เรียนรู้งานในส่วนของเราที่ได้รับมอบหมายมา แทบไม่ได้คุยกับใคร คุยเฉพาะเรื่องงาน ถามเฉพาะเรื่องที่สงสัยหรือสนใจ ช่วงพักเบรค15นาที เราก็ออกไปสูบ ตรงที่พนักงาน เลิกงาน 17 00น เราก็กลับบ้านค่ะ

เริ่มงานวันที่2 เราโดนเซลล์ที่อาวุโสที่สุด อายุ 40 กว่าๆ คุยเรื่องใส่รองเท้าเตะ วันแรกเราใส่คัทชู แต่เห็นทั้งเต้นท์รถใส่รองเท้าแตะกันหมดรวมเซลล์ทุกคน วันที่ 2 เราเลยใส่รองเท้าแตะ พี่เขาเรียกมาเรื่อง ห้ามใส่รองเท้าแตะเพราะเราเป็นเด็กใหม่ มันผิด อย่าใส่ตามคนอื่นเพราะคนอื่นใส่ผิดกฏรวมทั้งเขาเอง

เริ่มงานวันที่3 เราโดน เรียกมาต่อว่า เรื่องกลับบ้านตอนพักกลางวัน เขาบอกพึ่งเริ่มงานควรหาอะไรกินในออฟฟิซกับคนอื่น ถ้าเซลล์คนอื่นติดงานก็ไปกินกับบัญชี ซึ่งเราก็ไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้าสักคน และวันที่3 พวกพี่เซลล์ติดจัดไฟแนนท์พอดี และใช่ค่ะ เราเลือกกลับบ้านไปกินข้าวกับแฟนตอนพักกลางวัน

เริ่มงานวันที่4 ประเด็นอยู่ที่ช่วงพักกลางวัน พวกพี่เขาซื้อแกงถุงมาแชร์กันกิน ซึ่งเราไม่มีอาหารอะไรเลย เราจึงกลับไปกินข้าวที่บ้านกับแฟนค่ะ ช่วงเย็นเราโดนเรียกเรื่อง เราไม่เข้ากับคนอื่น เรายอมรับผิดค่ะ เรื่องกลับบ้านไปกินข้าวตอนพักกลางวัน เรื่องเป็นผู้หญิงแต่สูบ เวลาว่าง งานไม่มี ลูกค้าไม่มี ก็ปลีกตัวไปอยู่โลกส่วนตัวที่โต๊ะตัวเอง ก่อนกลับบ้านมีประชุมเซลล์กับเจ๊เจ้าของเต้นท์รถ ทุกคนมีเสียงเดียวกันว่าเราไม่โอเค เจ๊ก็บอกเราไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ ทำงานที่นี้ต่อไม่ได้หรอก แต่จะให้โอกาส ให้เก็บไปคิดวันนึง ห้ามกลับบ้านตอนพัก ห้ามสูบเพราะเป็นผู้หญิงดูไม่ดี เสียภาพลักษณ์ และเรื่องเลิกงานกลับบ้านทันที ต้องรอให้ผู้จัดการลุกจากโต๊ะก่อน เราโดนคุยเป็นชั่วโมงจนร้องไห้ ใช่ค่ะเราอึดอัดมาก

วันที่5 เราตัดสินใจออกจากงาน ไปเก็บของที่โต๊ะทำงาน คำลาส่งท้ายของพี่เซลล์คือเราไปอยู่ไหนก็ไม่รอดหรอกถ้ายังทำตัวขวางโลกแบบนี้ เราพยายามแล้วนะคะ แต่เราไม่กล้าไม่รู้ต้องเริ่มจากตรงไหน เราไม่กล้าคุยกับคนแปลกหน้า ไม่มีความมั่นใจ และเราไปคุยเรื่องค่าจ้าง4วัน ก็โดนพี่เซลล์ด่าโดนแขวะออกมาอีก ว่าเรายังไม่ทำประโยชน์อะไรให้ที่นี้เลย คิดว่าควรได้เงินมั้ย จนตอนนี้ผ่านมา5วัน ติดต่อเจ๊ไปก็เงียบ ก็ไม่ได้ค่าจ้างใดๆ จนแฟนบอกไม่ต้องเอาแล้ว ช่างเขา

เรากำลังจะได้งานใหม่ ควรเริ่มจากตรงไหนดีคะ ไม่ให้ซ้ำรอยเดิม และค่าจ้างเราทำยังไงได้บ้างคะ เคยอ่านกฏหมายว่า ทำงานวันเดียวก็ต้องได้ค่าจ้าง เรารู้สึกเศร้าใจกับที่นี้มากค่ะ

โพสต์กระทู้ดังกล่าวได้เผยแพร่ออกไปก็ได้มีชาวพันทิพเข้ามาแสดงความคิดเห็นเป็นจำนวนมาก

ความคิดเห็นชาวโซเชียล

ความคิดเห็นชาวโซเชียล

ความคิดเห็นชาวโซเชียล

จากโพสต์ดังกล่าวจะเห็นได้ว่า เจ้าของกระทู้คนดังกล่าวกลัวการมีมนุษย์สัมพันธ์ ซึ่งจำเป็นและสำคัญมากๆต่ออาชีพที่กำลังทำ จึงทำให้มีปัญหาในการทำงาน อย่างไรก็ตามทางทีมงานขอเป็นกำลังใจเจ้าของกระทู้ในการทำงานด้วยนะคะ

ที่มา สมาชิกหมายเลข 5755782

เรียบเรียง siamvariety