กลายเป็นอีกเรื่องราวที่ทำเอาผู้ที่พบเห็นและชาวโซเชียลต่างก็ประทับใจในความคิดของบุคคลผู้นี้เป็นอย่างมาก โดยเป็นเรื่องราวของคุณลุงท่านหนึ่ง ที่ได้ใช้เงินเก็บที่หามาไได้ทั้งชีวิต ไปเป็นทุนเรียนต่อในวัย 56 ปี แต่แล้วก็ต้องหยุดเรียนกลางคัน เพราะเงินที่สะสมมาทั้งหมดได้หมดลงแล้ว โดยเพจเฟซบุ๊ค สาขาวิชาภาษาไทย มรภ พิบูลสงคราม ซึ่งได้โพสต์ภาพของคุณลุงคนดังกล่าวพร้อมข้อความใจความว่า

เรียน ผู้สนใจ ผู้ให้การสนับสนุนลุงน้อยทุกท่าน ในเบื้องต้นต้องขออนุญาตปิดรับบริจาคทุนการศึกษาก่อนนะคะ เนื่องจากมียอดเงินเพียงพอต่อการศึกษาให้จบหลักสูตรแล้วค่ะ ซึ่งทางสาขาวิชาฯ จะช่วยดูแลลุงน้อยได้เรียนให้สำเร็จตามที่ลุงหวังไว้ค่ะ ขอขอบคุณทุกท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ

นายวิรัชชัย สงวนสิน หรือลุงน้อย เป็นนักศึกษาภาคเสาร์ อาทิตย์ อายุ 56 ปี สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม ซึ่งลุงน้อยน่าจะเป็นนักศึกษาของสาขาที่อายุมากที่สุดเท่าที่พวกเราเคยสอนมา เราจึงได้ตั้งคำถามกับลุงน้อยเมื่อพบกันในวันปฐมนิเทศว่า ทำไมลุงถึงมาเรียนที่นี่ ซึ่งวันนั้นได้คำตอบว่า เพราะลุงอยากได้ปริญญา และจากวันนั้นลุงน้อยก็เริ่มเข้าเรียนตามระบบกับเพื่อนคนอื่นๆ ลุงน้อยเรียนไปได้ร่วมสองปีจนกระทั่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ลุงน้อยเดินเข้ามาพบอาจารย์ที่ปรึกษาและแจ้งอาจารย์ว่าจะขอลาออกเนื่องจากไม่มีค่าเทอมแล้ว

จากการสัมภาษณ์พูดคุยกันเบื้องต้น ลุงน้อยบอกว่าเขานำเงินที่ได้จากการสะสมมาทั้งชีวิตจ่ายค่าเทอมตั้งแต่ปีแรกมาจนวันนี้เงินไม่มีอีกแล้ว และจากการพูดคุยกันนั้น พวกเราจึงได้รับรู้เรื่องราวต่างๆของลุงอีกมากมาย เรื่องแรก ลุงน้อยไม่มีพ่อ แม่ พี่ น้อง และญาติคนใดเหลืออยู่เลย ชายวัย 56 ปีอาศัยอยู่บ้านเล็กๆที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ บ้านซึ่งไม่มีผนังกันแดดกันฝน ไม่มีห้องน้ำ มีเพียงกะละมังกับสายยางเก่าๆที่เอาไว้ต่อกับประปาที่ทาง รร.แบ่งให้ใช้ เวลาอาบน้ำก็ต้องอาบในป่ากล้วย อาหารการกินใช้อย่างประหยัด อาศัยวัดบ้าง อาศัยบัตรประชารัฐบ้าง พอประทังชีวิตได้

เรื่องที่สอง เมื่อรู้ความลำบากขนาดนี้ พวกเราจึงถามลุงว่า ถ้าเราอยากช่วยลุง ลุงอยากให้ช่วยเรื่องอะไร ลุงอยากมีเงินไว้ซื้ออาหารกินมั้ย หรืออยากมีห้องน้ำ มีสภาพบ้านที่ดีขึ้น ข้อเสนอทั้งหมดลุงน้อยตอบว่า ไม่เอาครับ ผมอยากมีเงินเรียนหนังสือมากกว่า คำตอบของลุงทำให้อาจารย์มองหน้ากันแล้วทบทวนให้ลุงคิดดีๆอีกทีว่า ด้วยวัย ด้วยความลำบาก ทำไมนาทีนี้ลุงยังอยากเลือกที่จะเรียนหนังสือ ลุงน้อยก็ยังคงยืนยันแบบสั้นๆว่าอยากเรียนเพราะอยากจบปริญญา ในคำตอบของลุงแม้จะไม่ได้อธิบายอะไรได้ถึงเหตุผลที่ชัดเจน แต่ตอนที่ลุงตอบ พวกเราสังเกตเห็นแววตามุ่งมั่นและน้ำตาที่เริ่มคลอออกมา ลุงบอกอีกนิดประมาณว่าลุงไม่ได้กลัวความลำบากเพราะเคยลำบากมาตั้งแต่เด็ก แต่ปริญญาคือเป้าหมายในชีวิตลุง

ขอบคุณลุงน้อยที่ทำให้เห็นว่าการศึกษามีค่าสำหรับคนคนหนึ่งจริงๆ ช่วยลุงได้มั้ยคะ ช่วยกันส่งมอบทุนการศึกษาให้บุคคลผู้หนึ่งซึ่งแม้ในชีวิตจะไม่มีใครแต่ก็ยังอยู่ได้ด้วยเป้าหมายที่สำคัญ ซึ่งลุงคงต้องใช้เงินเพื่อการศึกษา ลุงขอรับเฉพาะค่าเทอมอย่างเดียวเทอมละ 8000 บาท ซึ่งกว่าจะสำเร็จการศึกษามีอีกราว 6 เทอม

สภาพความเป็นอยู่บ้านของคุณลุงใฝ่เรียน

ไม่มีกำแพง ไม่มีห้องน้ำ

อาบน้ำในป่ากล้วย

มีเพียงกะละมังใบเก่าๆ 1 ใบ กับสายยาง ใช้ในการอาบน้ำ

มีเพียงเตียงไม้ไผ่ที่ใช้นอน

พื้นบ้านก็ไม่มี

เงินที่คุณลุงสะสมมา จ่ายค่าเทอมไปแต่ละเทอมได้หมดไปแล้ว

ที่มา สาขาวิชาภาษาไทย มรภ พิบูลสงคราม

เรียบเรียง siamvariety